به نام باران

^{عكس: خبرگزاري ايسنا}

ژاکت را از تنش بیرون آورد و روی سرش گرفت؛ محافظ زیاد خوبی نبود و لباس مدرسه‌اش هم خیس شد. فقط وسایل داخل کیفش درامان بودند. جنس ضدآب کوله‌اش اجازه‌ی نفوذ باران را نمی‌داد. وقتی به مدرسه رسید از سر و رویش آب می‌چکید.

* * *

ابرها را نگاه کن؛ ابرهای باران‌زا، ابرهای بی‌باران، ابرهای سیاه و سفید و خاکستری... همه‌شان ذرات آب یا کریستال‌های یخ با خود حمل می‌کنند. اما این ذرات بسیار کوچک‌تر از آن هستند که به زمین ببارند. وقتی ارتفاع ابرها بیش‌تر شود، هوای سردتر، باعث فشرده‌تر شدن بخار آب می‌شود و این ممکن است برای شکل‌دادن باران، تگرگ یا برف مناسب باشد. باران پس از سرد‌شدن بخارهای جوی متولد می‌شود و به زمین می‌‌ریزد. در زبان پهلوی به باران، واران می‌گفتند.

* * *

نه اشتباه نکنید این دانش‌آموز همان دختربچه‌ای نبود که فکر می‌کرد با هر رعدوبرقی خدا از او عکس می‌گیرد و او می‌خندید تا در عکس زیباتر باشد. این دانش‌آموز، نوجواني بود كه با وجود ریزش باران توجهی به لباسش نکرد حتی چتر هم با خودش نبرد و تمام روز در مدرسه از سرما لرزید.

^{عكس:‌ خبرگزاري ايسنا}

باران فقط رؤیايی شاعرانه نیست؛ باران فقط تماشای عکس‌های زیبا و گاه هیجان‌انگیز نیست. باران اگر نیاید خشک‌سالی می‌شود. برای همین از گذشته خواندن نماز باران رواج داشته است. نمازی که در زمان خشک‌سالی‌ها خوانده می‌شد و در آن، مردم از خداوند درخواست نزول باران می‌کردند.

* * *

فکر دختر بچه خوب بود. اما از یک نگاه دیگر، روزهای بارانی عکاسان زیادی در شهر راه می‌افتند تا از لحظات ناب باران عکاسی کنند. خیلی‌ها با تلفن‌همراه عکس می‌گیرند و ما هم می‌توانیم با چشمان‌ خود باران را نگاه کنیم و دنبال سوژه‌های ناب بارانی بگردیم. لازم نیست عکس بگیریم، تماشای لحظه‌های بارانی هم لذت‌بخش است.

* * *

تصویرهای بارانی را که دیده‌ام به‌خاطر می‌آورم؛ قطره‌ي ‌بارانی که از روی یک برگ چکید، چاله‌های پر از آب باغچه‌ها، گوشه‌گیری پرنده‌ها و پناه‌گرفتن گربه‌ها در سایه‌ي دیوار... اگر دوربین داشتم حتماً از شیشه‌ی باران‌خورده‌ی کلاس هم عکسی می‌گرفتم و از لباس‌های خیس و آدم‌های کز کرده در باران، از چترهای رنگی و پرش بلند مردم از روی جوی‌های پرباران. اگر دوربین داشتم از جوی‌های آب‌گرفته عکس می‌گرفتم و از هم‌کلاسی سرما خورده‌ام که سرش را روی میز گذاشته و خوابیده است.

^{عكس: خبرگزاري ايسنا}

بارها شده که فقط ابرها آمده و رفته‌اند، به ابرهای بی‌باران عادت کرده بودیم. اما این پاییز تا هوا ابري می‌شود چشم به راه باران می‌مانیم، مثل همه‌ی کشاورزانی که در استان‌های كشور، به‌خصوص استان‌های شمالی از بارش باران شاد می‌شوند. آن‌ها خیلی بیش‌تر از ما قدر باران را می‌دانند، گرچه گاهی همین باران به مزارع و زمین‌های کشاورزی‌شان خسارت وارد می‌کند.

* * *

پدرم امروز گفت كه وقتی باران تند می‌بارد حواسم باشد از کنار جوی‌ها و نهرهای بزرگ‌راه نروم. گفت كه چون بسیاری از جوی‌ها و نهرها به‌دلیل عدم رعایت شهروندان و ریختن زباله، قابلیت خود را برای انتقال آب‌های جاری از دست می‌دهند، ممکن است سرریز شوند و این خطرناک است. او گفت كه یادم باشد وقتی آب‌گرفتگی زیاد شد به مکان‌های مرتفع‌تر بروم.

پدرم زیاد روزنامه می‌خواند و به خبرهایی که در شبکه‌های اجتماعی و به‌خصوص تلفن‌همراه منتشر می‌شود زیاد اعتماد ندارد. برای همین، وقتی خواهرم می‌گوید كه در شبکه‌های اجتماعی خوانده که زمستان سردی در راه است و این پاییز  باران‌های زیادی را خواهیم دید، این را می‌شنود: «در روزنامه خواندم که «احد وظیفه» مدیر‌کل پیش‌بینی و هشدارسریع سازمان هواشناسی گفته که براساس مدل‌های اقلیمی، دمای زمستان امسال در ایران به‌طور میانگین حدود 1 تا 1/5 درجه گرم‌تر از شرایط نرمال خواهد بود و براساس همان مدل‌های اقلیمی نه تنها زمستان سردتر از شرایط نرمال نخواهیم داشت، بلکه احتمالاً این فصل گرم‌تر از وضعيت معمولي خواهد بود.»

* * *

آن دانش‌آموزی که در باران به مدرسه رفت و لباسش خیس شد و در کلاس خوابید حالا دو روز است که به مدرسه نیامده و به سختی سرما خورده است. او کنار من می‌نشیند و دیروز که با او صحبت کردم با صدایی گرفته به من توصیه کرد که یادم باشد صبح‌ها قبل از بیرون آمدن از خانه هوای بیرون را نگاه کنم و لباس مناسب بپوشم.

^{عكس: خبرآنلاين}